َشگردهای اقناع زبانی در شعر ابو طیّب متنبی

اقناع فرآیندی آگاهانه و راهبردی است که از سوی گوینده کلام در مسیر رویکرد گفتمانی تأثیرگذار با توسل به قوه عقلانی بر ذهنیت افراد انجام می پذیرد. انتقال اندیشه ها به مخاطب و برانگیختن عواطف و احساسات او ازنقطه نظرهایی است که یک گوینده با اعمال سویه های کلامی در حیطه ی زیباشناختی کلام، زبان شناختی و سایر علوم زبان شناسی به دنبال آن است. در میان انواع گفتمان، توانش ارتباطی زبان شعری به عنوان یکی از انواع اعجازی زبان و زیباترین نوع گفتمان ادبی مطرح است که در اقناع، متقاعد ساختن مخاطب در کنار حیطه رستاخیزی واژگان، زیباشناسیک و هارمونی کلامی از بسامد بالایی برخوردار است. این تحقیق بر آن است تا به روش تحلیلی- توصیفی به بررسی مهم ترین مکانیزم های اقناع زبانی چون استراتژی های زبانی، بلاغی، منطقی در سروده های ابو طیب متنبّی، استاد معماری زبان در شعر عرب بپردازد. با واکاوی در سروده ی این شاعر درمی یابیم که حوزه های محاوره ای یا گفتمان شعری او از آبشخورهای فکری و ادبی سرشاری چون زنجیره های منطقی، معانی قوی و استوار، واقع گرایی، خیال شگفت و رعایت تأدّب و تعاون برخوردار است. ازاین رو پیش فرض مکانیزم های اقناعی از ناحیه ارتباط و پیوستگی متن شعری شاعر با گفتارهای کاربردشناختی زبان و جنبه های محاوره ای ارتباطی دیوان اوست.